Nie mało w Polsce liczymy miast, wsi, osad jednej nazwy, pamiętnych zdarzeniami w upływie wieków zaszłymi, których roczniki dziejów krajowych częstokroć nie odróżniając należycie i biorąc jedne za drugie, popełniają omyłki geograficzne i wprowadzają w mylne pojęcie o rzeczy czytelnika. Chcąc uchronić go od tegoż, przynależy badać położenie miejsc przytaczanych w dziejowych kartach, a następnie, sporządzać opisy jedno brzmiącą nazwę noszących osad. Tą uwagą powodowany, zamierzyłem zgłębić położenie miejsc zwanych Złotorią, a w dziejach dość licznie wspominanych dla zdarzeń i wypadków, mających łączność z tymiż i z przeszłością.
Z tych pierwsza jest Złotoria, wieś rządowa, położona obecnie w ekonomii Brok, powiecie ostrołęckim, guberni płockiej. Niegdy z okolicznymi wsiami należała do dóbr biskupów płockich. Jedną z nich zwaną Wronie, nad rzeczką Broczkiem leżącą, Andrzej Krzycki, sławny nauką i wymową biskup płocki, siostrzeniec i wychowaniec kanclerza Tomickiego, przeistoczył w roku 1534 w miasto, nadawszy mu nazwę Andrzejewa. Dobra te ziemskie stanowiły klucz złotoryjski, tak zwany od głównej wówczas posiadłości Złotorii i dopiero po zajęciu kraju tutejszego przez rząd Pruski, w r. 1796 wyszły z posiadania biskupów, a stały się własnością rządową i dziś stanowią ekonomię Brok.
Opisanie wsi Złotoria, złotoryjskiej, czyli późniejszej jasienickiej parafii całe opracowanie
